بارز ترین خصوصیت زندگی غیر قابل پیش بینی بودنش است.

همین که هیچ وقت نمیدانی چه اتفاقی قرار است بیفتد، چه چیزهایی ممکن است تغییر کند، هفته ی دیگر این موقع، چه چیزهایی در سَر و زندگیت تغییر کرده. اصلا زنده هستی یا نه!

اصولا آدم امیدوار و مثبت اندیشی هستم. تا جایی که گاهی خودم هم کلافه می شوم. این یعنی شروع یک پائیز خوشرنگ با این حال خوب، کنار آدمی که دلت کنارش آرام باشد برایم غیر ممکن به نظر نمی رسید، اما به شدت دور از انتظار بود. بیشتر شبیه آرزوی آرامش بود. چون طی این سال ها نتوانستی چنین چیزی را بدست بیاری، پس فقط امید به دست آوردنش را در خودت زنده نگه میداری.

خواستم اینجا تشکر کنم :)