نمیدانم انتخابم درست بود یا نه. اما از این انتخاب رضایت قلبی کامل ندارم. نمیدانم به دلیل تفاوت ناچیز معیارهایم است، یا قرار است مشکلی به وجود بیاید که حسی منفی در من وول میخورد. 

شاید آدم دهن بینی هستم. اما اگر دهن بین باشم و این رابطه به دلیل تعریف و تمجید اطرافیانم باشد هم، به بیشتر نکات اخلاقی اش خوش بینم. مثلا میدانم که مردی در این سن و سال را دوست داشتم. مردی که علافی هایش را کرده باشد و خواسته اش از من یک رابطه ی آرام و عمیق باشد. نه این خواسته هایی که امروز اکثر پسر ها دارند.  مردی که مرا دوست داشته باشد و قدر بداند. این ها را میدانم اما باز هم ته دلم یک تردید چشمک میزند!! شاید زمان بیشتری لازم دارد. شاید هنوز باید صبر کنم تا شناخت کافی از هم را به دست بیاوریم. 

گاهی هم می گویم کلا بیخیال شوم!! اما باز فکر میکنم این اتفاق یک بار در زندگی می افتد. شاید این همان اتفاق خوب زندگی ام باشد! 

فکر نمیکردم یک خیانت از دو نفر از نزدیکانم، چند سال بعد تا این حد تاثیرش را روی من نشان دهد. تا این حد مرا بترساند. ترس هایم حالا دارند برایم رو می شوند. ترسی که از شانزده سالگی روی ناخودآگاهم تاثیر گذاشت و تاثیر واضحش را الان روی رابطه ام میبینم. 

شاید هم یک ترس خفیف راجع به این موضوع لازم باشد. اعتماد 100% ضربه آورد.

فکر مشغولی دارم این روز ها. فکر کنم از طرز نوشتنم هم کاملا مشخص باشد! راجع به همه چیز. یکدفعه هزار تا فکر مختلف که ربطی به هم ندارند میریزد توی سرم. اما آخرش قلبم آرام است. چون توکل سفت و سختی به خدا دارم. حتی در مورد این رابطه که دارد ریشه میدواند. خدای من هیچوقت دستم را ول نکردی. هیچ وقت تنهایم نگذاشتی. همیشه در بدترین شرایط یک در تاره به رویم باز کردی که مشکلات خودشان حل شوند و من بهشان بخندم. این بار هم مطمئنم که بهترین اتفاق را برایم در نظر گرفتی. برای همین دخالت بیجا نمیکنم. سعی میکنم فقط جهت نرم و آرامی به روند رابطه بدهم. تو بهتر حواست به همه چیز است. 

*

امروز برف بارید. حسابی همه را به وجد آورد. 

برف پائیزی!! پائیز عزیزم، عمیقا دوستت دارم❤🍁