من آدم دو راهی ها هستم!
آدم سخت تصمیم گرفتن!
همیشه تا فکر میکنم اوضاع درست شده و آرامش می خواهد رویش را نشان بدهد، یک اتفاقی میفتد و من سر دو راهی خشکم می زند!
از وقتی یادم میاید تصمیم گرفتن برایم کار سختی بوده. همیشه هم دلی انتخاب کردم و مثل چی پشیمان شده ام.
شاید بخشیش به ذهن شیطون و بازیگوشم مربوط باشد که وقتی دنبال نشانه ها برای تصمیم گیری می گردم ، بازی اش می گیرد و قفل می کند و چیزی را بخاطر نمی آورد. یا فرافکنی می کند و اتفاقات را آنجور که خودش دوست دارد بازسازی می کند. عملا کمکی نمی کند خیلی!
با این حال از مسیر صاف و مستقیم هم بیزارم. اما خب این دوراهی ها هم خیلی سخت می شوند گاهی!!